مقایسه ی تاثیر دو روش اصلاحی سنتی و ویژه در اصلاح عارضه ی کیفوز دانش آموزان پسر 12-14 سال شهر بروجن

عارضه کیفوز یکی از رایج ترین ناهنجاری های پوسچرال و از علل مهم تأثیر گذار بر پاتولوژی یک چهارم فوقانی بدن بوده، که محققان به طور معمول بر اساس تئوری کندال، و با تجویز تمرینات سنتی (مشتمل بر حرکات کششی در قسمت قدامی-فوقانی تنه و تمرینات قدرتی در ناحیه خلفی ستون فقرات) ، اقدام به اصلاح وضعیتی مبتلایان می کنند. با این وجود، شواهد علمی معتبر در ارتباط با میزان اثربخشی مطلوب اینگونه تمرینات ناچیز است. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر یک برنامه 8 هفته ای تمرینات اصلاحی سنتی، با تمرینات اصلاحی در آب همراه با ماساژ درمانی، بر ناهنجاری کایفوز وضعیتی بوده است. بدین منظور تعداد 45 دانش آموز دوره راهنمائی مبتلا به کیفوز با میانگین زاویه کیفوزی بالاتر از 42 درجه، به صورت تصادفی، از بین 1357 دانش آموز انتخاب شدند. سپس به سه گروه کنترل(گروه اول) گروه تمرین سنتی(گروه دوم) و گروه تمرین در آب همراه با ماساژ درمانی(گروه سوم) تقسیم شدند. آنگاه آزمودنی های گروه دوم و سوم به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در تمرینات اصلاحی ویژه خود شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل به فعالیت های روزانه و عادی خود ادامه دادند. تمرین اصلاحی گروه دوم شامل 4 نوع حرکت اصلاحی رایج برای درمان کیفوز بود که در دو حرکت از رول فومی برای تمرین استفاده می شد. تمرین ویژه اصلاحی که برای گروه سوم در نظر گرفته شده بود، شامل گرم کردن عمومی، حرکت آزاد در آب، 3 ست متناوب حرکات اصلاحی شبه کرال پشت، ماساژ ویژه اصلاحی برای درمان کیفوز (خارج از آب) و در پایان سرد کردن عمومی بدن بود. از خط کش منعطف برای اندازه گیری زاویه کایفوز آزمودنی ها استفاده، و میانگین آن در پیش از آزمون و پس آزمون محاسبه شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کوواریانس، t وابسته، t مستقل، کلموگروف اسمیرنوف و lsd) بین پیش و پس آزمون، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که میانگین زاویه کایفوز آزمودنی ها به طور معنا داری پس از شرکت در برنامه تمرینات اصلاحی سنتی و ویژه (آب درمانی همراه با ماساژ درمانی) ، کاهش یافته است. همچنین یافته ها نشان داد که تمرینات اصلاحی آب درمانی همراه با ماساژ درمانی، اثربخشی بیشتری از تمرینات اصلاحی سنتی دارد، به طوری که میانگین زاویه کایفوز آزمودنی ها در گروه سوم به میزان 62/5 درجه پس از آزمون کاهش یافته است، در حالی که این میزان در گروه سنتی برابر با 71/3 درجه بود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که تمرینات اصلاحی سنتی در مقایسه با تمرینات اصلاحی ویژه از اثربخشی مطلوبی در کاهش میزان زاویه کایفوز افراد مبتلا برخوردار نیستند، در حالی که که این تاثیر در تمرینات اصلاحی گروه سوم بسیار چشمگیر است .